Op 18 augustus 2015 werd ik gevangen genomen vandaar mijn naam: Prisoner 2015

Tot nu toe stond ik altijd nogal kritisch tegenover de overheid. Ik doe dingen die door staatsdienaren niet erg op prijs worden gesteld. Behalve dat ik wel eens een verkeersovertreding bega, probeer ik mijzelf wel zorgvuldig aan de wet te houden.

Aan wetten waar ik zelf heilig in geloof  maar ook aan wetten waarvan ik denk dat die er beter niet zouden zijn. Enerzijds omdat ik de sancties die op het overtreden van die wetten staan niet over mij heen wil krijgen. Vooral omdat ik geloof in het primaat van het recht en de wet, eigenrichting ondergraaft dat primaat, wanneer wij daar aan toegeven dan heerst het recht van de meest gewelddadige.

Ik houd mij aan de wetten, ook aan de wetten op het gebied van belastingen, hoezeer ik die wetten ook verafschuw. Ik geloof niet in belastingen. Ik geloof in het steeds vaker gehoorde adagium: BELASTING IS DIEFSTAL. Ik ken geen andere serieus te nemen rechtvaardiging voor het respecteren van de belastingwetten dan het primaat van de wet.

Ik zal er echter, binnen het kader van diezelfde wet, alles aan doen het de belastingautoriteiten en de wetgever zo lastig mogelijk te maken.  Dat breekt mij lelijk op. Al 7 jaar lang wordt ik gemaltraiteerd met invallen, huiszoekingen, bankblokkades, inbeslagnemingen, 4 maanden onschuldig in voorarrest en het grootdeels stuk maken van mijn bedrijven.

Op het moment dat dit schrijf (augustus 2017) wordt ik, nadat ik eerst meer dan 5 maanden, zonder dat een rechter er inhoudelijk naar heeft mogen kijken, in Servië in huisarrest ben gehouden alweer sinds 9 februari 2016, dus nu al ruim anderhalf jaar in Nederland onder “landarrest” gehouden. Mijn vrouw en mijn zoontje van inmiddels tien jaar, dat in Servië naar school gaat, heb ik daardoor nu al sinds december vorig jaar niet meer kunnen zien.

Ik wordt niet verdacht van andere misdrijven dan onjuiste belastingaangifte en daarmee samenhangende delicten. In totaal ben ik nu al bijna twee en een half jaar van mijn vrijheid beroofd.

Over de slechtheid van belastingen, de slechtheid van het fiscale systeem en over waar die slechtheid toe lijdt wanneer je je, zoals ik,  binnen de regels van dat systeem daartegen verzet, daarover gaat Prisoner2015, over mij en over alle andere gevangenen en slachtoffers van het fiscaal totalitarisme zoals dat op dit moment in Nederland heerst.

Aanvulling: In mei 2019 hebben mijn vrouw en ik besloten dat het geen zin had nog langer af te wachten of wij ons ooit nog in Servië zouden kunnen herenigen, mede omdat mijn zoon, inmiddels twaalf jaar oud, moest beslissen waar hij naar de middelbare school zou gaan, en hebben wij ons huis in Servië opgegeven en zijn mijn vrouw en mijn zoon in Nederland bij mij komen wonen.

In Juni 2019 kwam “mijn zaak” eindelijk voor en heeft de rechter mij van 4 van de 5 ten laste gelegde feiten vrijgesproken. Op één punt, het benaderen van cliënten die aan een failliete boedel zouden toebehoren , ondanks dat de betreffende cliënten al sinds jaar en dag officieel op mijn adres staan geregistreerd, in de visie van het OM niet mijn cliënten zouden zijn, ben ik wel veroordeeld, uiteraard ben ik op dat punt in hoger beroep gegaan.

Aanvulling augustus 2020, mijn zaak loopt nog steeds, mijn gezin en ik hebben ons leven, in afwachting van de lopende strafzaak, weer redelijk opgepakt. Mijn zoon heeft het zwaar gehad op school omdat hij, hoewel hij accentloos Nederlands spreekt, toch een taal achterstand heeft omdat hij veel Nederlandse woorden niet begrijpt en niet in zijn vocabulaire ter beschikking heeft maar ondanks dat redt hij het wel. Hij doet VWO en zit met de overige vakken goed op schema.

Daarbij wil ik het voorlopig laten, inmiddels wordt dankzij de inspanningen van onze volksvertegenwoordigers Pieter Omtzigt en Renske Leijten langzaam duidelijk dat ik niet de enige ben die door die Dienst is en wordt gemaltraiteerd. De toeslagenaffaire is voor velen een eye-opener, helaas kennelijk voor veel anderen nog iets dat maar beter zo snel mogelijk kan worden vergeten.

Voorlopig wacht ik  af hoe de dingen zich ontwikkelen en zal ik hier niet al te veel meer over mijzelf schrijven, ik wordt er ook een beetje moe en moedeloos van.