Donderdag 24 november 2011

Goeiemorgen, wil je straks boven luchten. Ja graag. Langzaam gedoucht en aangekleed, kopje koffie gezet. Niet een kopje koffie gezet onder het douchen, nee alles rustig op volgorde na elkaar, we hebben hier geen haast. Behalve de verterende haast om hier zo snel mogelijk weg te komen dan en alles wat mij lief is te kunnen knuffelen.

Verrassing, je bestelling is er. Zo blij ben ik in jaren niet meer met pakjesavond geweest. Dus het is maandag bestellen en dan donderdag in huis, in cel dus. Niet een week wachten, behalve het verse fruit en de kaasjes die ik heb besteld is alles er.  Peter nog even aan de telefoon gehad, hij houdt een slag om de arm, wil mij duidelijk niet blij maken met een dooie mus maar ook niet onnodig ongerust.De feest en doem scenario’s buiten beschouwing gelaten maak ik uit zijn woorden op dat ik toch waarschijnlijk wel binnen een maand na nu, onder voorwaarden, dus bv. niet naar huis in Servië, maar wel op de een of andere manier op vrije voeten in Nederland zal komen. Mogelijk binnen een maand maar zeker niet binnen 14 dagen want die zullen ze nog nodig hebben voor onderzoek.

In theorie kan er ook vanmiddag nog bericht van de raadkamer komen dat ik naar huis mag maar ook kan hij niet uitsluiten dat ik nog anderhalf jaar vast zit. Ga d’r maar aan staan, dat is toch niet menselijk elke dag een plakje van je leven afgesneden te zien worden. Het is half twee, 13.36 om precies te zijn, ik ga een dutje doe, dromen van de vrijheid.

De dag verder goed doorgekomen, nog vergeten te vertellen dat ik vandaag boerenkool met vega-rookworst heb gegeten. Belangrijker nieuws: nog steeds geen bericht van de Raadkamer, dat zou gister of vanmorgen hebben moeten komen. Dit wijkt dus af van de normale procedure, hebben ze het naar Peter zijn kantoor gestuurd of kijken ze er extra zorgvuldig naar en komt het morgen, kortom het geeft weer hoop. Peter vond het niet slecht gaan bij de Raadkamer, deze vertraging, allemaal tekenen die hoop geven. Volgens een van de PIWers wordt ongeveer een op de 7 á 8 gevangenen door de Raadkamer in het gelijk gesteld, d.w.z. dat een op de 7 á 8 gevangenen dan naar huis mag. Leuk dat ik de nacht iets hoopvoller in ga, morgen maar weer afwachten.  Ik ga maar weer pitten, eerst nog maar even met Thomas Ross naar Good Old England en dan dromen van buiten.

Vrijdag 25 november 2011

10.10  Het luchten zit er al weer op. Nog steeds geen bericht van de Raadkamer. Heeft de voorzitter misschien gezegd dat ik voor 5 uur of donderdagmorgen bericht zou krijgen als ik naar huis zou mogen? Dat ik dus niets hoor als ik moet blijven zitten of is geen bericht goed bericht en dat ze er echt zorgvuldig op studeren?  Tot half elf kan ik Peter er nog over bellen maar uitgerekend nu krijg ik mijn compensatie momentje pas laat. Het is 8 voor half elf. Bah… je houdt je aan elke strohalm vast, nu lees ik net weer dat het bevel tot bewaring en het bevel tot in verzekeringstelling, aan de verdachte moet worden bekend gemaakt. Er is mij na de zitting van woensdag nog niets bekend gemaakt. Wordt er nog steeds over nagedacht?

En als er geen verlenging komt mag ik dan vandaag naar huis of maandag of kan dan maandag de verlenging alsnog komen?

12.45 Ik probeerde net even te slapen. De deur gaat open: Ruud er is iemand van “de bevolking”  voor je, kun je je even aankleden? Ik begreep het direct, betekening van de beschikking dat ik hier nog 90 dagen welkom ben. Peter voorspelt alles goed tot nu toe, hij ging er van uit dat ik nog minimaal 14 dagen en maximaal 30 dagen vast zal zitten. Dat laatste wel met een slag om de arm “pin mij er niet op vast”. Waarom niet eerst 30 dagen, zodat er na 30 dagen niet in elk geval weer een toetsing komt.

Hoe gaat dit aflopen? Wat zijn de dingen om voorlopig naar uit te kijken. Opheffing van de beperkingen, misschien maandag of dinsdag al. Dan krijg ik tv op mijn cel en mag ik werken. Bezoek van Mirjam is de eerst volgende highlight, misschien hoor ik wat over Borka en Olivier. Verder maar een kalendertje gaan maken om de dagen af te tellen. Wat een boze droom. Veel met Borka, Olivier en Renate bellen als de beperkingen er af zijn. Dat zou realistisch maandag of dinsdag al kunnen zijn. De eerste echte Sinterklaas die Olivier goed begrijpt ga ik dus in elk geval missen. Hoe zal hij de intocht van de Sint in Scheveningen gevonden hebben. Ik hoop maar dat Borka er heen is gegaan, daarvoor zijn we uiteindelijk in Nederland gebleven. Als ik mij aan Peter vasthoud zou ik net voor de kerst thuis kunnen zijn.

15.47  Net mijn compensatiemomentje gehad, heel even met Mirjam kunnen bellen, zij heeft nog geen advocatenpas, haar bezoek maandag gaat dus niet door, dinsdag wel denkt zij. (Mirjam is mijn schoonzusje, de zus van Borka en de vrouw van Peter. Mirjam is net als Peter advocaat, zij mag mij daardoor ondanks de beperkingen bezoeken, inhoudelijk heb ik niets aan haar, zij weet niets van strafrecht maar het is fijn dat er iemand langs komt en zij mag weliswaar geen informatie doorgeven maar kan wel alvast dingen regelen voor als ik uit de beperkingen kom). Zij gaat haar telefoon thuis zo instellen dat ik haar daar voortaan collect kan bellen en zij gaat zorgen dat Borka straks in Servië gewoon op een doorgeschakeld Nederlands nummer bereikbaar is zodat als ik straks uit de beperkingen kom snel met haar kan bellen.

Bij Cliff heb ik een uitje en thee gebietst, mijn verse fruit en mijn kaas zijn ook binnen en vanmiddag heb ik nasi goreng met vega-kip gegeten. Met mijn mede gevangenen mag ik eigenlijk geen contact hebben, maar vanmiddag lieten de bewakers mij toch even vrij rond lopen en dan vang je toch hier en daar wel wat op. Op het oog heel voorkomende aardige jongens hoor je dan vertellen dat ze hier voor een gewapende overval zitten. Cliff een ontzettend vriendelijke Surinamer heeft hier als gevangene een soort afdelingsfunctie, hij vertelde mij dat hij hier nu al 13  maanden zit. Waarvoor vroeg ik, oh, omdat ik een een fiets gestolen heb, antwoord hij met een vette lach en dito surinaamse tongval. Ja ja, graapt een van de bewakers die het gesprek toevallig opvangt, een gouwe fiets hé Cliff. Cliff voorziet mij van extra thee, uien, chocopasta, tomaten en knackebröd. Hij heeft hele voorraden in de afdelingskeuken. Wat eten en drinken betreft zou het hier best slechter kunnen.

Zo idioot dat je helemaal niets met je gevoelens kunt, iemand die je lief is even knuffelen of zelfs maar bellen. 19.11 Zomaar even een gedachte als ik denk aan het systeem waardoor ik hier zit: Heer vergeef hen hun schuld ze weten niet wat ze doen. De mensen zijn niet slecht het systeem is slecht. Het systeem leidt tot een situatie waarin een rechter in een half uurtje moet beslissen of iemand 90 dagen moet worden opgesloten. in beperkingen nota bene. Elke dag alles bij elkaar nog geen uur contact met je medemensen. Nou ja er is natuurlijk ook het zogenaamd functioneel bezoek geweest, mijn advocaten, de FIOD en ik heb een uitstapje naar de Raadkamer in het gerechtsgebouw mogen maken.