28 november 2011

Om 8.00 ging de deur open. Wil je luchten? Ja graag. Vandaag is het maandag, dan kan er van alles gebeuren, de FIOD kan komen of misschien heeft Mirjam haar advocatenpas, verder wil ik vandaag mijn was inleveren, en nieuwe boeken van Thomas Ross. Gisteravond heb ik Thomas gemist, hij brengt je echt in een andere sfeer. Er valt straks van alles te coördineren als ik mijn compensatiemomentje krijg. Van de FIOD snap ik ook niks, als ze vandaag niet komen is het alweer een week geleden. Ik snap ook niet waarom die beperkingen er niet af gaan. Bij de Raadkamer vertelde de Officier van Justitie dat alleen Reekers nog gehoord moest worden. Wat dat collusiegevaar betreft geld dat alleen voor mij? Maar goed, ik heb wel weer goed geslapen, geluk bij een ongeluk dat ik zelfs hier goed kan slapen, ik ga maar eens een kop koffie zetten.

10.55 Bijna anderhalf uur mogen luchten, daarna lekker gedoucht en de was klaargezet. De deur gaat weer open: van Dijk iemand van de bevolking voor je. Een boete van het CJIB? € 281,25 of 7 dagen direct te ondergaan na deze inverzekeringstelling. Nog een zorg erbij, maar Mirjam zal morgen proberen hem te betalen en Borka zal € 400,- op mijn rekening hier laten storten. 11.40 Mijn eten heb ik net op, de highlights voor vandaag ook al weer gehad. Oh nee, ik krijg mijn was zo nog terug en misschien wel de bestelde boeken, dan kan ik weer wegdromen met Thomas Ross, als ik hier uit ben ga ik die man persoonlijk bedanken. 16.40 Het is goed dat ik domaci kava heb leren drinken, het is de enige koffie die ik hier kan zetten. 16.30 De deur gaat open om de was binnen te zetten en, o ja, je beperkingen zijn er af, ik zal gelijk een TVtje voor je neerzetten. Morgen luchten op de grote luchtplaats en bellen met wie ik maar aan de lijn kan krijgen. Nu was dat niemand, ik heb alleen het nummer van Mirjam en dat van Renate en die namen alle twee niet op.

Always look at the bright side of life, vanaf nu ziet 50% van mijn dag er weer net zo uit als vroeger. 8 uur slapen, 1 uur wakker worden, wassen aankleden, 3 uur TV kijken. Jammer dat die ander 12 uur nog zo klote zijn. Op TV rellen in Noord-Kosovo, voor het eerst dat ik hier vast zit rollen er een paar dikke tranen over mijn wangen, daar is mijn land, hier hoor ik echt niet meer.

29 november 2011

Zelf er aan gedacht om om 8.00 op klaar te staan, en ja hoor om 8.00 luchten op de grote luchtplaats. Of je door een park loopt, heel het uur met Jos lopen kletsen, hij zit hier al 8 maanden, als ik hem goed heb begrepen wordt hij verdacht van medeplichtigheid aan een kolossaal drugstransport. Door alle nieuw indrukken helemaal vergeten om ook even een stukje hard te lopen maar wel het hele uur flink doorgestapt. Daarna terug op cel maar wel met een verse krant en TV, helaas nog geen gelegenheid gehad Borka of Renate te bellen. Ik vraag mij ook af of ik wel wil bellen met Borka en Renate en Oliviertje, het bellen zal kort moeten zijn en het doet dan alleen maar pijn om weer op te moeten hangen, dat gevoel heb ik ook over bezoek. Voorlopig hou ik mij er maar aan vast dat Peter goed inschat dat ik ze over een dag of 14 weer in mijn armen kan houden.

12.45 Mirjam is net geweest, gister al een dikke traan, net bij Mirjam nog erger, ze had Marsen en Snickers voor mij meegenomen. Inhoudelijk kon ze mij niet echt iets nieuws vertellen, wel heeft zij mij er weer aan herinnerd dat er een heleboel lieve mensen achter mij staan. Borka en Mirjam hadden het ook al over bezoek van Oliviertje gehad. We zijn het eens dat dat jongetje geen herinnering moet krijgen dat hij zijn vader in de gevangenis heeft bezocht. Borka gaat een dezer dagen met hem terug naar Servië, ik weet niet voor hoelang, ik voel mij prettig als ze hier zijn. Ik hoop dat zij daar alleen wat dingen wil gaan regelen over het huis en werkafspraken maken dat ze vanaf de kruismast kan gaan werken. Zij heeft ook morgen bezoek aangevraagd, ik moet dat bevestigen. Ik hoop maar dat dat op tijd lukt, heb het aan Marcel doorgegeven hij zal mij er later mee helpen. Ik hoop Borka toch nog wel even te zien voor zij terug naar Servië gaat, ik maak mij als altijd weer zorgen dat er wat met haar of Olivier gebeurd. Ook wil ik graag weten wanneer ze weer naar Nederland komen.

16.45 Zo te horen is het insluiten alweer gebeurd, dan kan ik dus vandaag niet met Borka bellen en zal ook het bezoek morgen wel niet lukken. Ze doen een mens wat aan. Voor het eerst sinds mijn gevangenneming druk ik op de bel, duurde ongeveer 10 minuten voor er een reactie kwam. Ding dong, hoor je dan en dan kun je met iemand praten. Het leek mij iemand van een centrale meldkamer hier en niet iemand van de afdeling. Ze konden mij niet meer helpen, wie weet komt het morgenochtend nog goed. Maar even voor mijn prikbord met foto’s gaan  staren, dat maakt mij een beetje verdrietig maar geeft toch ook vooral veel kracht. Je voel nu wel hoeveel liefde ik om mij heen heb. Ook van Janneke en haar kinderen, ik denk dat zij het nu ook net weten, waarschijnlijk via Rein of Chaim.

19.20 Soms zit het mee, soms zit het tegen, ergens rond 17.25 ging de deur open. Recreatie, d.w.z. tot half 8 vrij over de afdeling lopen, dus een van de PIWers aangeschoten en het bezoek voor Borka is morgen geregeld. Borka dus ook even gesproken, ze gaat inderdaad naar Servië Nena is haar erg tot steun, ze gaan samen. Ze komt dan pas terug als ik vrij ben, Peter schijn ook tegen haar gezegd te hebben dat het niet irrealistisch is dat dat voor de kerst zal zijn, als dat zo is komt zij hier de kerst vieren.

Janneke heb ik ook even kunnen spreken, die moest heel erg huilen. Alleen mijn lieve dochteurtje nog steeds niet kunnen spreken, ik heb haar mobiele nummer niet en zij was niet thuis. Nou tot zover het goeie nieuws, morgen zie ik Borka dus, er schijnt dan wel een glasplaat tussen ons te zitten. Nu maar een kopje thee zetten en ff TV kijken, dat kan nu weer. Ik zie nu al op tegen het afscheid morgen, daarna zie ik haar zeker weer drie weken niet.

30 november 2011

7.55  Goeie morgen, slecht nieuws. Je gaat verhuizen, je gaat naar een andere afdeling. Nou ja, ik kan mij slechter nieuws voorstellen maar ik ben in elk geval mijn eigen douche en warm water kwijt. Nou dan nog maar een keertje hier lekker douchen en dan zie ik wel. Hier op de R afdeling heeft elke cel een eigen douche en warm water, in de rest van de gevangenis schijnt dat niet zo te zijn. Ik ga naar de A afdeling, eerst mijn spulletjes maar eens inpakken, verbazend wat een hoop eigen spullen ik hier al heb.// Bijna 12 uur nu, vandaag een drukke dag gehad eerst verhuisd naar hier, ik heb nu cel A14, geen eigen douche en geen stromend warm water meer. Wel heb ik wat meer ruimte, een verwarming die ik zelf kan regelen en een schitterend uitzicht. Ok het is niet de Donau met de Fruska Gora of the Channel, (het uizicht vanuit mijn slaapkamers thuis in Servië en Engeland) maar naar wat ik de afgelopen weken gewend ben is het uitzicht over een netjes met wat groen, wat sporttoestellen en een paar bankjes met op de achtergrond het industriegebied van Alphen a/d Rijn een verademing. Mijn nieuwe cel nog niet ingericht en toen was daar mijn bezoek. ——- Tja, nou heb ik even niets geschreven, dus dat kan je ook niet lezen, want ik dacht even aan mijn bezoek, het leven leek even weer zo normaal, samen een tafeltje uitzoeken. Tafeltje 10, geen raam tussen ons. Daarna ook nog even gebeld, Oliviertje even gesproken, hij ervaart het echt alsof ik even 10 dagen naar Servië ben in plaats van omgekeerd, ik even 10 dagen naar Nederland terwijl hij in Servië blijft.

Op deze afdeling stonden schaakstukken, 2 potten zitten schaken, ’t zit er wel in dat ik de kampioen van de afdeling wordt maar het was wel leuk. Ik zat tegen een Iraki te schaken die vertelde dat onder Sadam het schaakspel verboden was.

Ik vroeg hem hoe lang hij hier nog denkt te moeten zitten, hij zit voor een vechtpartij en iets van afpersing of zo en moet nog anderhalf jaar. Dat is mooi zei ik, dan zit je hier langer dan ik en heb ik in elk geval een goeie tegenstander. Hij kon er wel om lachen.