Van Dale: Solidaritiet: 1. gevoel van een-zijn met anderen;saamhorigheid
Er gaat geen dag voorbij of je hoort wel een of andere politicus een betoog houden over “de solidariteit”. Dat we “de solidariteit” niet uit het oog mogen verliezen of dat “de solidariteit” anders georganiseerd moet worden.
Maar wat bedoelt zo’n politicus nou precies als hij betoogt dat “de solidariteit” anders georganiseerd moet worden? Solidariteit voel je of ondervind je. Hoe wil je solidariteit nou organiseren?
Solidariteit zegt van Dale is een gevoel, het komt uit je hart, uit emotie. Wanneer je niet gevoelde emoties gaat organiseren heet dat hypocrisie. Afgedwongen solidariteit is een contradictio in terminus, als het moet worden afgedwongen is het geen solidariteit meer.
Eigenlijk net zoiets als afgedwongen liefde dus. Je kunt het positief benaderen en het sociale belasting noemen. Ik noem wat de dames en heren politici solidariteit noemen net als alle andere belastingen gewoon diefstal.
Maar laten de dienaren van het staatsgezag het nou niet nog erger maken dan het al is. Nu grote groepen in de samenleving zich niet meer laten foppen en in beginnen te zien dat belasting een verderfelijk kwaad is nu noemen ze het geen belasting meer maar solidariteit. Maar daar lijkt het niet mooier door maar alleen maar nog lelijker dan het al is.
Als je belasting solidariteit noemt is het geen diefstal meer maar wordt het afgedwongen liefde. Dan hoor je mij straks niet meer roepen dat belasting diefstal is maar mentale verkrachting.